من و او

اینجا اشتهارد است.

آسمانش، بزرگ و آبی است، لبریز پرستوهای پیغام آور نو.

بر خاکش، جای پای مردانی است از جنس ملکوت.

کوچه هایش بوی باران مهربانی می دهد.

مردانش، از نجابت سخن می گویند و زنانش از عفت و ایمان.

نا حسین (ع)، بر ضریح زلال اشکهایشان گره خورده،

و کودکانشان از همان روز نخست تولد،

با آوای آسمانی یا زهرا (س) بزرگ می شوند.

اینجا اشتهارد است.

چشمه چشمه عطرِ شهید بر کتای سبز زندگی اش جاری است

و هنوز هم در وصفش باید نوشت:

دارالمومنین ...... دارالعباده ...... دارالعلماء .... دارالشهداء